Zing en dans aan de gouden oevers van de vergeten stranden. Je gelukkige lach is een ter klank, die de snaren van de harp tot klinken brengt. Hoe vaak gun jij jezelf in je dagelijks werk, een pauze, als is het nog zo kort, om je hart de gelegenheid te geven om weer in zijn normale ritme te komen? Hoe vaak sta je je hart toe te spreken, als het probeert jou terug te brengen tot het wezenlijke, het echt belangrijke, dat jij niet kunt verstaan? Als men volwassen wordt vervalt men vaak in een gevaarlijk spel, waarin men veel concepten vervalst of vergeet, zoals bijvoorbeeld iets als spontaniteit of eenvoud. Wil je de weg terugvinden, die daarheen voert? Je kende hem, toen je nog met de ernst van iemand, die zich helemaal overgeeft aan wat hij doet, wilde spelen. In die tijd glansden je ogen, en waren je voeten licht en blij dat ze konden lopen. de toekomst interesseerde je niet, en je had, net als ieder kind, een geheim. Daardoor leefde je geheel verdiept in wat je boeide, je had het vermogen om je omgeving te verruimen, en tijd te vinden om je te verbazen en te glimlachen.
